Stephen King bezdyskusyjnie jest wielkim mistrzem opowieści grozy i nie ma lepszego od niego. Genialnie i bez skrupułów straszy czytelników swoimi powieściami, a ci drudzy oczywiście nie mają mu tego za złe, jest to dla nich doskonała rozrywka. Na czym polega geniusz tego pisarza? Moim zdaniem głównie na perfekcyjnej znajomości ludzkiej psychiki. Poświęcam swój czas wolny na czytanie horrorów, ale nie są to przecież byle jakie czytadła napisane na kolanie. Dzieła Kinga są doskonałe pod względem technicznym, literackim. Zawierają w sobie coś więcej niż tylko zbiór duchów, wampirów, zombies i temu podobnych straszydeł. W tych książkach znajdziemy dogłębne analizy ludzkiego umysłu, interesujące i najnowsze wiadomości z zakresu psychologii i parapsychologii, a także mnóstwo dobrego, choć mocno czarnego humoru. Tego autora po prostu się lubi za jego znajomość człowieczej duszy. Tym właśnie różni się od innych pisarzy swojego gatunku, którzy najczęściej zbyt mocno skupiają się na wypruwaniu flaków, wylewaniu potoków krwi i dekapitowaniu Bogu ducha winnych ofiar. Jasne, w horrorze musi być makabra, ale nie będzie ona wiarygodna bez dobrze skrojonych postaci i szczegółowych opisów ich osobowości, bez ciekawej fabuły i realnego tła opowieści. Właśnie z tego powodu nikt nie jest w stanie dorównać Królowi, bo nikt inny nie traktuje omawianego gatunku literackiego poważnie! A King traktuje grozę bardzo poważnie. Powiedziałabym, że podchodzi do niej w sposób fachowy, naukowy. Nie sądzę, by ktokolwiek kiedykolwiek go zdetronizował.
