Chociaż świerzb bardzo często kojarzy się nam z okresem średniowiecza, gdy z powodu braku higieny, chorowało na niego wiele osób, w praktyce jest on wciąż chorobą aktywną i dotknąć może każdego z nas, nawet, gdy o higienę dbamy regularnie i prawidłowo.
Źródło choroby
Aby zrozumieć istotę choroby, należy w pierwszej kolejności powiedzieć o jego źródle. A jest nią roztocze określane mianem świerzbowca ludzkiego. Należące do rodziny pajęczaków posiada aż osiem odnóży, które ułatwiają mu przemieszczanie się po skórze i jej penetrację. W tym miejscu warto dodać, że świerzbowiec rozmnaża się bardzo szybko. Gdy więc tylko ma kontakt czystą skórą, jest wstanie wciągu trzech dni doprowadzić do jej zarażenia.
Jak poznać świerzb?
Jak wiele innych chorób skóry, objawia się on przede wszystkim nieprzyjemnym uczuciem swędzenia. Jest ono efektem reakcji alergicznej na odchody, które roztocza składa w ludzkim naskórku. Uczucie to nasila się zawsze w wyniku wzrostu temperatury. Poza tym cechą charakterystyczną dla tej choroby są pojawiające się w przestrzeniach między palcami, w okolicach intymnych, a także na fałdach czy zgięciach skóry, charakterystyczne grudki. Niekiedy też zamiast grudek pojawiają się charakterystyczne łuski.
Świerzb – jak leczyć uciążliwe swędzenie skóry?
Do leczenia świerzbowca stosowane są specjalne preparaty, którymi każdego dnia należy wysmarować całe ciało. Jeżeli dodatkowo doszło w okolicy ranek do infekcji i widać wyraźnie stan zapalny, wówczas konieczne jest także włączeni antybiotyku. Ważne przy tym jest, aby leczeniu poddana została nie tylko osoba, u której wykryto świerzb, ale również członkowie rodziny i osoby najbliższe, z którymi na co dzień ma kontakt poprzez dotyk. Pamiętać trzeba, że okres wylęgu choroby trwa nawet miesiąc czasu. Brak objawów nie świadczy więc o tym, że nie jesteśmy chorzy.
Leczenie świerzbu zawsze wymaga konsultacji z dermatologiem. Tylko on jest wstanie ocenić poziom zaawansowania choroby i dobrać optymalne leki, by szybko się jej pozbyć.
